سلام.عید همگیتون مبارک امیدوارم این عید برای تک تکتون واقعا یک عید به تمام معنا بوده باشه.برای این پست می خواستم از چند تا اتفاق جالب بنویسم که بدلیل رخ ندادن نسبی شون فعلا می مونن برای بعد.باید منو ببخشید توی این روز به این خوبی چنین مطلبی رو می نویسم،اما چیز دیگری به ذهنم نیومد. و اما مطلب این سری رو با یه روایت شروع می کنم.از امام صادق نقل کرده اند که پیامبری سخت بیمار شد و با خود گفت:به دنبال دوا و درمان نخواهم رفت تا آنکس که بیماری داده ،خود مرا شفا دهد.خداوند به او وحی کرد:تا نزد طبیب نروی ،شفا نخواهم داد.(به نقل از زهرالربیع)

چند مدت پیش یکی از دوستام قضیه ی یه دختری رو برام تعریف کرد که واقعا آدم رو به فکر فرو می برد.اون می گفت این دختر زمانی که به دنیا اومده مریضی قلبی سختی داشته که باید به نوعی عمل می شده،پدر دختره نذر می کنه که اگه خدا این دختر رو شفا بده مخارج عمل اونو تقدیم می کنه به امام رضا (ع)،حالا بعد از گذشت 14-15 سال اون دختر نه تنها بهبودی پیدا نکرده بلکه حالا خون تمام ریه ها و ... اش رو گرفته و همه ی دکترها گفتن دیگه کار از کار گذشته و نمی شه اونو عمل کرد و ...

آخه آدم چی بگه؟بعضی وقتها اونقدر از سنتی بودن افراطیه این جماعت بیزار می شم که آرزو می کنم ای کاش.........اما چه فایده؟من که خداییش توی این جور موارد بد قفل می کنم،اصلا فکرم برای حلاجی موضوع کار نمی کنه.نمی دونم اون دختره و اطرافیاش الان چی فکر می کنن؟نعوذوبالله از خدا و امامان توی ذهن ایشان چی می آید؟می دونید به نظر من اون دختر خیلی باید معتقد باشه تا خدای نکرده دچار سوء فکر در مورد خدا و اولیاش نشه.جالبیش اینه که این رفیق ما هم انگار (زبونم لال)شک کرده بود،حالا چه برسه به خود اون دختر.این مورد از اون مواردی بود که بد جوری برای مغز پغام می فرستاد.فعلا همین...یا حق.